Aby dziecko mogło rozwijać swoje sportowe pasje, w proces ten zaangażowany musi być jego rodzic. Związane jest to zarówno z finansowaniem samych zajęć, jak i dojazdami na treningi. To właśnie rodzice najczęściej decydują o tym, jaką dyscyplinę pociecha będzie uprawiać w pierwszych latach swojego życia. Niezwykle ważne jest tutaj to, by wspierali oni dziecko na poszczególnych etapach przygody ze sportem.
Rodzice są najcenniejszym źródłem emocjonalnego wsparcia małego sportowca. Często sport dziecka budzi w nich niezrozumiałe emocje mogące przyczyniać się do powstania napięcia i sprawiać maluchowi sporą trudność. Co za tym idzie – niezbędne jest dbanie o równowagę w relacjach pomiędzy rodzicami a dziećmi. Należy skupić się na budowaniu trwałej więzi bazującej na zaufaniu, bliskości i poczuciu bezpieczeństwa. Odgrywa to ogromną rolę w przypadku coraz większego zaangażowania rodziców w uprawianą przez dziecko dyscyplinę sportu.
Z wyjątkiem sytuacji, w których mama czy tata dziecka odgrywa rolę trenera, należy pamiętać o tym, że są oni przede wszystkim rodzicami. Rozgraniczenie tych dwóch ról i kompetencji jest niezwykle ważne w procesie tworzenia zdrowej, bliskiej relacji z pociechą. Obserwując dziecko podczas treningu, meczu czy zawodów, zamiast starać się poprawiać popełniane przez nie błędy, warto skupić się na dopingowaniu i wspieraniu go.
Nie da się ukryć, że to właśnie rodzic najlepiej zna swoje dziecko. Wie, w czym jest dobre, a co sprawia mu trudność. Jak już zostało wspomniane, decyduje on o tym, jaką dyscyplinę uprawiać będzie jego pociecha czy do jakiego klubu sportowego dołączy. Rodzic na bieżąco obserwuje rozwój swojego dziecka, to, w jaki sposób przebiegają jego interakcje z kolegami i koleżankami czy w jaki sposób wygląda jego relacja z trenerem. Należy pamiętać, że to właśnie mama lub tata są najważniejszymi kibicami i że to do nich pociecha może zwrócić się w trudnym momencie. To właśnie rodzice są w stanie najlepiej zmotywować swoje dziecko do pracy.
Poza dyscyplinami wczesnej specjalizacji, do których zalicza się między innymi pływanie, gimnastyka czy łyżwiarstwo figurowe, kariera sportowa jest długotrwałym procesem, który przebiega stopniowo, małymi krokami. Im dziecko jest mniejsze, tym więcej czasu rodzic powinien poświęcić na zachęcanie go do rozwoju ogólnych umiejętności motorycznych, takich jak koordynacja ruchowa, zwinność czy szybkość. Na intensywny trening i rywalizację przyjdzie jeszcze pora. Poprzez uczestnictwo dziecka w sporcie można budować jego system wartości i uczyć postawy fair-play. To także doskonała okazja do wspierania rozwoju emocjonalnego, społecznego oraz poznawczego.
Każdy rodzic powinien sobie uświadomić, jak ważne jest budowanie trwałej relacji z dzieckiem bazującej na poczuciu bezpieczeństwa oraz bliskości. Warto obserwować je, słuchać i być zawsze blisko niego. Gdy pociecha mówi, że nie chce iść na trening, nie oznacza to automatycznie, że jest leniwe. Znacznie częściej związane może być to z tym że nie dogaduje się z trenerem lub kolegami i koleżankami z drużyny. Obowiązkiem rodzica jest uświadomić dziecko, że świetnie sobie radzi i zachęcić je do wychodzenia poza swoją strefę komfortu. Rodzic powinien pokazywać dziecku świat sportu w taki sposób, by zrozumiało ono rządzące nim reguły. Jedynie wówczas będzie w stanie uprawiać go w sposób w pełni świadomy.
Zdjęcie wyróżniające: Freepik
